Jubileusz 50 lecia pobytu Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego we Wrześni
Jubileusz 50 lecia pobytu Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego we Wrześni jest okazją do uczynienia refleksji nad minionym czasem, który został nam dany i zadany.
POWSTANIE PLACÓWKI
Nasza placówka powstała z ofiary życia naszej Przełożonej Generalnej matki Franciszki Popiel, która wraz z s. Urszulą Kuleszanką i trzema innymi siostrami 16 sierpnia 1963r. uległy wypadkowi pod Węgierkami. Ówczesny rektor kościoła Świętego Ducha Ks. Zenon Willa udzielił siostrom sakramentu chorych i służył pomocą w tych ciężkich dla Zgromadzenia dniach. Kilka miesięcy później na prośbą Ks. Zenona Willi Matka Andrzeja Górska przysyła do pracy w parafii na plebanii trzy siostry.
śp. s. Almę Lewandowską - przełożoną domu,
s. Stanisławę Kotarką – zakrystiankę, ( opiekowała się zakrystią, dbała o bieliznę kościelną, dekorowała ołtarze, utrzymywała porządek w kościele w salkach katechetycznych, które znajdowały się w kościele, utrzymywała porządek koło plebanii, i w biurze parafialnym, opiekowała się kaplicą szpitalną,
s. Leokadię Wielgomas – gospodynię ( robiła zakupy , przygotowywała posiłki, załatwiała drobne sprawy urzędowe związane z domem lub kościołem).
Siostry zamieszkały w niewielkim mieszkanku przy ul. Kilińskiego. Dom zakonny formalnie rozpoczął swą działalność 11.02.1964r.
PRACA APOSTOLSKA I WYCHOWAWCZA
Prócz zasadniczych prac siostry odwiedzały chorych w domach, szpitalu, pomagały rodzinom wielodzietnym. Włączały się w akcje charytatywne parafii. Dbały o kaplicę szpitalną. Wypełniając w ten sposób prośbę z testamentu naszej Matki założycielki Św. U. Ledóchowskiej „Prowadzić dusze do Jezusa, dać im poznać nieskończoną dobroć Serca Jezusowego - oto ideał, dla którego poświęcić się mamy". Przełożeniu kierowali tutaj katechetki i zakrystianki a od 1982 r. stałyśmy się placówką typowo katechetyczną. Siostry z gorliwością oddawały się nauczaniu religii i pracy wychowawczej. Zakładały grupy oazowe, dziecięce koła różańcowe, Pomocnice Maryi prowadziły scholę, lektorów. Przygotowywały z dziećmi jasełka oraz różne okolicznościowe inscenizacje. W 1984r. zawiązała się grupa lekarzy i nauczycieli, która spotyka się do dzisiejszego dnia. Opiekunem duchowym jest ks. kanonik Kazimierz Głów.
Siostry organizują i prowadzą rekolekcje wyjazdowe dla dzieci i młodzieży a w okresie zimowym półkolonie.
WAŻNIEJSZE WYDARZENIA
26.06.1972r. do parafii na miejsce ks. Jerzego Gołębiowskiego przychodzi ks.Władysław Kierzek, który już w 1977r. rozpoczyna budowę plebanii a później domu katechetycznego. 13 grudnia 1979r. siostry przeprowadziły się do nowej plebani przy ul. Kościuszki 25. Starania o kaplicę i Najświętszy Sakrament sfinalizowała s.Elekta KejnichElekta Kejnich.
17 marca 1987 r. kaplica i Droga Krzyżowa została poświęcona przez ks. bp Jana Nowaka, który odprawił uroczystą Mszę św. udziałem asysty, sióstr i licznych gości.
28.05.1989 r. miało miejsce bardzo ważnym wydarzeniem dla sióstr i mieszkańców Wrześni, relikwie Św. Urszuli Ledóchowskiej przewożone z Rzymu do Pniew zatrzymują się w naszej parafii. To nie przypadek, św. U. Ledóchowska kilkadziesiąt lat wcześniej naznaczyła Wrześnię przez fakt cudownego uzdrowienia w naszym szpitalu wrzesińskim za jej wstawiennictwem pana Jana Kołodzińskiego.
1.09.1990r. religia ponownie wchodzi do szkół, podejmujemy pracę w Szkole Podstawowej Nr 5 , Szkole Podstawowej nr 6 im Jana Pawła II oraz w dwóch szkołach wiejskich Obłaczkowie i Chociczy Wielkiej a od 1993 r. w Szkole Podstawowej Nr 2 im Dzieci Wrzesińskich. W roku jubileuszowym 2000 ks.Prałat Władysław Kierzek przechodzi na emeryturę a urząd proboszczowski przejmuję ks.Kazimierz Kuczma. Kontemplacja Serca Jezusa Konającego przynagla nas "do odpowiedzi" wiarą, miłością i "całkowitym" darem z siebie, aby Chrystus "w nas i przez nas" mógł przedłużać w świecie swoją misję zbawczą. Pragniemy stawać się coraz pełniej Jego narzędziem w dziele ewangelizacji; pozwolić Chrystusowi, aby mógł posłużyć się nami tak i tam, gdzie On tego potrzebuje.
W minionym pięćdziesięcioleciu w domu naszym we Wrześni pracowały 24 siostry, wymieniając chronologicznie: +s. Alma Lewandowska, s. Stanisława Kotarska, s. Leokadia Wielgomas, +s. Joachima Sobczak,+ s.Oresta Hofmańska, +s. Szymona Kuc, s. Teresa Bujnicka, +s. Humiliana Rożek, s. Weronika Oman, s. Andrzeja Bętkowska, s. Barbara Tarasewicz, s. Eugenia Drzewiecka, s. Elekta Kejnich, s. Małgorzata Tomaszewska, s. Teresa Górczyńska, s. Teresa Białas, s. Ewa Chrzanowska, s. Justyna Wiench, s. Anna Żak, s. Dorota Michaluk, s. Jolanta Grabińska, s. Teresa Bogacz, s. Janina Białobłocka i s. Bogusława Burwan. Siostry pochodzące z Wrześni to s. Kinga Bukowska, s. Monika Puzdrakiewicz, s. Małgorzata Grześkowiak i s. Joaana Szcześniak
Siostry Urszulanki
- Prezentacje dzieci o św. Urszuli Ledóchowskiej
- Jubileusz 50 lecia pobytu Sióstr Urszulanek SJK we Wrześni
- Prezentacja o 50 leciu pobytu Sióstr Urszulanek we Wrześni
Z dniem 10 lutego 1964r. Siostry Urszulanki SJK rozpoczęły prace we Wrześni przy parafii Świętego Ducha. Była to praca na terenie kościoła i zakrystii na terenie plebanii, a także lekcje religii oraz opieka nad kaplicą szpitalną. Pierwsze siostry, które przybył na tę placówkę to s.Alma Lewandowska, s.Chrystiana Kotarska i s.Sergia Wielgomas.
Decyzją Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusowego, w 2022 roku zadecydowano o zamknięciu wspólnoty we Wrześni założonej 58 lat temu.
Warto wspomnieć, że w naszym szpitalu wrzesińskim 26 maja 1946r. dokonał się cud uzdrowienia p.Jana Kołodziejskiego za wstawiennictwem św.Urszuli Ledóchowskiej. Pan Jan przez nieostrożność opuścił rękę na piłę tarczową w pełnym biegu. Piła przecięła mu kość łokciową lewego przedramienia, mięśnie i cięgna, powodując przy tym rozległą ranę szarpaną. Po zabiegu chirurgicznym stan chorego pogarszał się z każdą godziną. W piątym dniu od wypadku gorączka podniosła się do 40 stopni, wystąpiły dreszcze, bardzo silne bóle, zwiększył się obrzęk i siność ramienia. Wieczorem ordynator szpitala dr Cz.Mazur po zbadaniu chorego zdecydował, że musi być dokonana amputacja przedramienia na co pan Jan wyraził zgodę. Chory cierpiał bardzo, był pewien, że nie dożyje następnego dnia.
W tej dramatycznej sytuacji zbliżyła się do niego p.Gąsiorowska, czuwająca na tej samej sali przy mężu. Pełna współczucia i nadziei, podała choremu książeczkę, zawierającą modlitwy do Serca Jezusowego oraz fotografię matki Urszuli Ledóchowskiej, zachęcając do wzywania jej wstawiennictwa w celu uzdrowienia ramienia. Sama też przyłączył się do modlitwy.
Chory ucałował fotografię i modlił się gorąco przez dwie godziny. Na zakończenie wypowiedział słowa: "Panie Boże, nie moja, ale Twoja wola niech się stanie, a wszystkie cierpienia ofiaruję za moje grzechy."
W tym momencie ustał nagle ból ręki, znikł obrzęk i siność skóry, powróciła władza w przedramieniu. Pan Kołodziejski podniósł rękę do góry, wykrzykując: "O Jezu, pani Gąsiorowska, moja ręka zdrowa!"
Nazajutrz rano lekarze, którzy mieli amputować przedramię, stanęli na sali operacyjnej wobec niezwykłego faktu. Nie pozostało im nic innego, jak usunięcie założonych wcześniej szwów i klamer.Chorego zatrzymano w szpitalu kilka dni celem obserwacji. Zarówno lekarze, jaki personel pielęgniarski oraz chorzy, byli do głębi wstrząśnięci wydarzeniem, które nazwali jednogłośnie cudownym..
Uzdrowienie zostało uznane za nagłe, całkowite i definitywne.
Św. Urszula (Julia) Ledóchowska
Urodziła się 17 IV 1865r. w Loosdorf (Austria). W 1883 rodzina przeniosła się do Lipnicy Murowanej, niedaleko Krakowa. W 1886 Julia wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie. Tu już jako m. Urszula zajęła się przede wszystkim pracą pedagogiczną. W 1907r. z błogosławieństwem papież Piusa X wraz z dwiema siostrami wyjechała do Petersburga, aby objąć kierownictwo internatu dla dziewcząt przy polskim Gimnazjum św.Katarzyny. W 1910 nad Zatoką Fińską powstał dom dla wspólnoty oraz – realizujące idee pedagodiczne m. Urszuli – gimnazjum z internatem dla dziewcząt. Wybuch wojny w 1914r. spowodował wydalenie m.Urszuli z Rosji. Zatrzymała się w Skandynawii: w Sztokholmie, następnie w Danii. Wspólnie z wyjeżdżającymi kolejno z Peterzburga siostrami zorganizowała szkołę dla skandynawskich dziewcząt, potem m.in. ochronkę dla sierot po polskich emigrantach. Włączyła się też w życie miejscowego Kościoła i środowiska oraz podjęła współpracę z Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny, założonym w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza. Poprzez akcję odczytową kształtowała wrażliwość społeczeństw skandynawskich na sprawę niepodległości Polski.
W 1920r. petersburska wspólnota urszulanek wróciła do wolnej Polski i osiedliła się w Pniewach koło Poznania. Wkrótce potem otrzymała od Stolicy Świętej pozwolenie na przekształcenie się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa konającego – żyjące duchowością urszulańską oraz tradycją pracy wychowawczej jako uprzywilejowanego narzędzia ewangelizacji, szukając równocześnie form odpowiadających nowym potrzebom, szczególnie ludzi uboższych. Zgromadzenie szybko się rozwijało. Powstały domy i dzieła w Polsce i na Kresach Wschodnich, od 1928r. we Włoszech, od 1930 we Francji.
M. Urszula formowała siostry do umiłowania Boga ponad wszystko, pragnąc, aby żyły w protocie, były pokorne, a równocześnie pełne poświęcenia i twórcze w służbie innym, zwłaszcza dzieciom i młodzieży. Uśmiech, pogodę ducha i dobro uważała za szczególnie wiarygodne świadectwo więzi z Chrystusem. Spalała się milością do Jezusa Chrystusa i ta miłość pozwalała jej kochać każdego człowieka, bez względu na wyznanie, przekonania, pozycję. Gdy umarła w Rzymie, 29.05 1939r., ludzie mówili, że zmarła swięta…
20 VI 1983r. w Poznaniu Jan Paweł II beatyfikował m. Urszulę.
Kanonizacji św.Urszuli dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II 18 V 2003r. w Rzymie.
Nowenna do Serca Jezusowego za wstawiennictwem św. Urszuli
O Jezu, Sercu Twemu polecamy… Spojrzyj i uczyń to, co Ci Serce Twe wskaże. Dozwól działać Twemu Sercu. O Jezu, liczę na Ciebie, ufam Ci, oddaję Ci się zupełnie, jestem pewna Ciebie.
O Serce pełne miłości, całą mą ufność pokładam w Tobie, gdyż sama z siebie zdolna jestem do wszystkiego złego, ale spodziewam się wszystkiego po Twojej dobroci. Amen.
Dla zasług Pana naszego Jezusa Chrystusa przyjmij, o Boże, modlitwy zanoszone do Ciebie za wstawiennictwem świętej Urszuli, wiernej naśladowczyni cnót Najświętszego Serca Syna Twego, i udziel nam łask, o które z ufnością prosimy. Amen
Święta Urszulo, módl się za nami!
